Gisteren lag in mijn bakje een nieuwe brochure van het Ministerie van ons Onderwijs: Web 2.0: Van installatie tot implementatie.  Ik ben zelf al lang  gebruiker van Web 2.0 en mijn leerlingen ook, maar ik vermoed dat veel van mijn collega's hier nog nooit over gehoord hebben. Web 2.0 staat voor programma's die je niet op jouw computer moet installeren, maar online gebruikt worden.  Microsoft Word is een tekstverwerker, die je enkel kan gebruiken als  het programma op jouw computer staat.  Met Google Docs kan je ook een tekstverwerker gebruiken, maar dan wel overal waar je toegang hebt tot het internet. De teksten die je zo maakt, blijven ook overal toegankelijk en dat is een groot voordeel: de leerlingen starten in school en werken thuis verder.  Maar er moet wel een internetverbinding zijn, dat is dan een nadeel.  De meeste van deze Web 2.0-toepassingen zijn ook gratis en dat is ook handig meegenomen voor het arme onderwijs.

De brochure zelf bestaat uit twee grote delen: didactische fiches die je laten kennismaken met verschillende Web 2.0-toepassingen en technische hulpkaarten, stappenplannen die je op weg zetten om deze toepassingen te gebruiken.  Screencasts vind ik persoonlijk interessanter dan stappenplannen, maar als les begrijpend lezen, mogen ze er best zijn.

Ik heb de brochure nog maar snel doorgenomen, maar ik vind ze op het eerste zicht interessant.  De brochure is ook HIER van het internet te plukken in PDF-formaat. Ik hoop dat mijn collega's uit Nederland hier blij mee zijn, want zij zullen die brochure niet ontvangen.  Daarvoor moeten we nog wachten tot Vlaanderen en Nederland samensmelten. De vraag is of dit wel een goed idee is...

Ik ben naast ICT-coördinator ook één dag onderwijzer in het 6de leerjaar en voor 3 uurtjes per week co-ICT-coördinator voor mijn scholengroep Arkorum, waarin 18 basisscholen zitten.  Voor die scholengroep had ik bij Google een Google Apps educationaccount aangevraagd en ... niet gekregen.  Ik kreeg enkel een standaardaccount van 50 mailadressen.  Een standaardaccount betekent ook dat je alle mailadressen één voor één zelf mag invoeren en geen gebruik kunt maken van een bestandje waarin je de gebruikersnamen en paswoorden kan uploaden die je wenst. 

In de mail van Google stond dat ze onmogelijk konden controleren of we wel een onderwijsinstelling waren.  Ik heb toen nog een mail verstuurd met enkele links naar websites waarop in het Nederlands staat dat we een officiële scholengroep zijn.  Twee weken niets gehoord.  Ik had gelezen dat er ook bij Google besparingen zijn, dus ik dacht dat mijn mail zonder respons zou blijven.  Maar vanavond kreeg ik een mailtje dat mijn aanvraag nu toch goedgekeurd was.  Ik had 1000 mailadressen aangevraagd, met in het achterhoofd er 500 te krijgen.  Google heeft mij nu echter een Google Apps Educationaccount gegeven met 1500 mailadressen.  Dank je wel Google. 

Ik hoop in de nabije toekomst enkele screencasts te maken hoe je werkt met Google Apps, want ik blijf het nog steeds een fantastische tool vinden voor het onderwijs. 

Vandaag heb ik een nieuw antwoordapparaat geïnstalleerd in één van mijn scholen.  De directie doet zijn uiterste best om elke telefonische oproep zo snel mogelijk te beantwoorden.  Veel vragen komen momenteel binnen via het contactformulier van de website van de school, maar veel ouders bellen ook nog steeds. 

Om zo efficiënt mogelijk te kunnen werken, proberen we de verwerking van de vragen te automatiseren.  Daarom wordt elke vraag vooraf gecatalogiseerd d.m.v. een automatisch antwoordapparaat.  De eerste selectie gebeurt dus door de beller zelf, daarna bepaalt de directie welke vraag voorrrang krijgt.  U kunt ons nieuwe systeem zelf even uitproberen, door hieronder te klikken.

Vorig jaar heb ik als nieuwjaarscadeau een DVD geschonken aan mijn vader over de Franse topvoetballer Zinédine Zidane. Dit jaar gaf mijn broer een DVD van een concert van Helmut Lotti.  Er bleek echter een probleem te zijn met deze DVD, want hij kon niet afgespeeld worden.  Wat bleek, de DVD over Zidane was zonder een menu, op het ogenblik dat je hem in de DVD-speler stopte, begon hij af te spelen.  De DVD over Helmut had eerst een taalmenu en dan nog enkele menu's, die je moest instellen voor je kon beginnen te kijken.  Voor ons, allemaal normaal, maar voor mijn vader die helemaal niet dom is, maar met zijn 81 jaar toch uit ander tijdperk komt, niet zo vanzelfsprekend. 

Dit voorval zette me toch aan het denken.  Als ICT-er waarbij mijn computer het dagritme volgt van zijn baasje en aangestoken wordt bij het opstaan en uitgezet bij het slapen, is veel normaal en vanzelfsprekend.  Maar dit is niet zo voor de meeste van mijn collega's en dat vergeet ik wel eens. Langs de andere kant weten ze dat ze altijd alles mogen vragen, maar blijkbaar durven de meesten dit niet.  Hopelijk lezen ze deze blog niet, zodat ik morgen niet overspoeld wordt met hele vragenlijsten ;-)  

In België loopt de Damiaancampagne weer volop, met Eddy Merckx als ambassadeur.  De Damiaanactie maakt elk jaar een gevoelige film over het lepraprobleem.  Er wordt ook elk jaar een mooie interessante website gemaakt voor het onderwijs, waar vele fragmenten van de film gepresenteerd worden.  Ik heb in het verleden mee mogen werken aan zo'n website toen ik nog voor Anywize werkte. Heb je niet veel tijd, laat jouw leerlingen dan het spel eens spelen.  Ik heb het deze morgen nog eens uitgeprobeerd met een vierde leerjaar en de eerste was na 20 minuten klaar.

De website is gebouwd in Joomla, voor de techneuten onder ons. 

Toen één van de eerste computers plots uitviel, bleek een mot de oorzaak te zijn.  Die had een kortsluiting veroorzaakt in het systeem dat nog met radiobuizen werkte.  Een mot is een bug in het Engels, vandaar dat computerfouten vaak met een bug worden benoemd. 

Wel, ik heb vandaag zo'n bug ontdekt in Google formulieren.  Een directie had een bevragingslijst opgemaakt met een Google formulier, op aanraden van mij. Na een veertigtal vragen, bleek dat er nog een vijftal vragen tekort waren.  Die werden ingevoerd en kwamen onderaan te staan.  Maar er zaten vragen in met de nummers 7, 9, 12, enz. dus die moesten hoger in de rij komen te staan.  Dit bleek niet te lukken.  Toen we een vraag verplaatsten naar zijn juiste plaats en het formulier terug opsloegen, was er niets veranderd.  Via Google had ik een oplossing gevonden, namelijk om alles opnieuw in te voeren in de juiste volgorde, maar dat zagen we niet zitten.

Ik heb gelukkig de volgende oplossing ontdekt: je mag de vragen wel verplaatsen binnen hetzelfde scherm, maar je mag met het scherm niet scrollen, terwijl je de vraag omhoog of omlaag duwt.  Het komt er dus op neer om vraag per vraag naar boven te verplaatsen, daarna te scrollen, dezelfde vraag opnieuw boven het scherm te zetten, terug scrollen, enzovoort, tot de vraag op zijn juiste plaats staat.  Daarna opslaan en aan de volgende vraag beginnen die op zijn juiste plaats moet staan.  De vijf vragen stonden zo in een kleine 10 minuten terug op hun plaats.  Alles opnieuw intikken had ons heel wat meer werk gekost.  Maar het blijft een bug, die ik programmatorisch wel kan verklaren.  Hopelijk lossen de programmeurs van Google dit zelf op, want de besparingsdrift is ook bij Google toegeslagen.  Ze zijn van plan enkele interessante toepassingen af te schaffen, zoals het digitaal kladblok.

Op donderdag 29 januari 2009 is het gedichtendag. In de brochure die voor het basisonderwijs geschreven werd, staan een reeks mooie gedichten.  Mijn leerlingen van het zesde leerjaar uit de Ark van Oekene hebben hard geoefend om deze gedichten smaakvol voor te dragen. Morgen worden de gedichten opgenomen en ik hoop dinsdag de tijd te vinden om ze op de website te zetten.   Het is de bedoeling dat je de gedichten een waardecijfer geeft van één tot vijf. Je kan ook een reactie achter laten onder elk gedicht. Ik wens je veel luisterplezier!

www.site4school.net/gedichtendag 

Zonet even gekeken naar de statistieken op de website van Triangel: het bezoek aan de website scoort goed, maar ik merk dat de Triangeltjes in 2009 nog door niemand werden gebruikt en dat vind ik jammer. 

Triangeltjes zijn educatieve programma's die ik in Flash heb geschreven, zodat niets moet geïnstalleerd worden om ze te gebruiken. Ze zijn gratis.

Vergeef me deze reclame, maar onbekend is onbemind. 

De klaspoppen zijn verdwenen uit de Centrumschool Rodenbachstraat uit Roeselare.  Maandag ontdekken de kleuters waarom via de volgende film die ik op vraag van, gefilmd en gemonteerd heb:

Als coördinerende ICT-coördinator voor mijn scholengroep, heb ik in het verleden alle e-mailadressen verzameld van mijn collega's en deze als excelbestand op de server gezet van onze scholengemeenschap.  De link naar dit bestand is bij mijn weten nooit openbaar geweest voor de internetgemeenschap, maar een collega die zijn naam in Google had ingetikt, ontdekte zijn naam toch op deze lijst.  De lijst is vier jaar oud en ik heb ze inmiddels van het net verwijderd, maar het bewijst  de kracht van zoekmachines en de problemen dat dit meebrengt op het gebied van privacy.  Het bewijst ook de noodzaak aan beveiligde websites zoals Site4School, waarin bestanden in gesloten mappen worden bewaard.

Als leerkracht hebben wij ook de taak om onze leerlingen te wijzen op dit gevaar.  Heel wat leerlingen houden één of meer persoonlijke blogs bij, waarin ze vaak intieme zaken vertellen.  Ze vergeten daarbij dat vaak de hele wereld dit kan lezen en dat dit ook heel wat jaren bewaard wordt.  Het verhaal is bekend van de dame die in het forum van een Nederlands vrouwenblad over haar depressie en zelfmoordplannen schreef. Toen ze vijf jaar later solliciteerde, werd ze geweigerd op basis van dit bericht. De dame was intussen moreel helemaal gezond, maar de werkgever vond het risico te groot.  

Niet enkel uw DNA bewaart uw intiemste geheimen, zoekmachines zijn ook cracks hierin.  Tijdens de vakantie heb ik zelf eens als proef op de som genomen en alle gegevens opgezocht die ik kon vind over een (internet)vriend.  Het is soms onrustwekkend wat je zo allemaal vindt.  Bezint dus eer ge begint en vaak begint de miserie met jouw e-mailadres dat je ergens hebt achter gelaten op het net. Ondergetekende kan ervan meespreken.  Je zou al vegetariër worden als reactie op al die spam die je ontvangt. Een doordenker...