De faceboeken toe of niet?

Internetstalker veroordeelt tot gevangenisstraf.  Met dit hoofdpunt opende het VRT-journaal deze avond.  In hetzelfde licht een bericht dat iemand een Facebookaccount had aangemaakt over Frank Deboosere, onze weerman, zonder dat hij er weet van had.  

Deze morgen had ik een interessante vergadering van de steungroep ICT van mijn provincie.  Een collega vertelde dat kinderen van een zesde leerjaar met afgeprinte foto's van hun juf rondliepen.  Bron: haar Facebookpagina.  

Bezorgde ouders krijgen een een Facebookgids.   Dit artikel las ik zonet op ZD-net.

Toen ik deze morgen in alle vroegte een les aan het voorbereiden was over de jeugdauteur Guy Didelez, bleek dat hij ook over een Facebookpagina beschikt.  Ik heb bewust die niet willen opnemen, omdat ik vind dat de leerlingen niet het gevoel moeten krijgen dat Facebook moet.  

Vier keer keek ik dus bij toeval in een Facebook vandaag.  Het lijkt of het een must is.   Ik deel altijd mee bij het begin van het schooljaar, dat ik nooit reageer op berichten van leerlingen om toe te treden tot welke sociale netwerksite dan ook.  Ik deel graag kennis, maar de wereld hoeft daarbij niet te weten waar ik op dat ogenblik ben of wat ik doe.  Ik heb moeite met al die virtuele vrienden.  Ik blijf het belangrijk om mijn leerlingen hiertegen te wapenen.  Wellicht ben ik ouderwets, niet mee met mijn tijd, maar dan is het zo.  De tijd zal uitwijzen of Facebook hetzelfde lot zal beschoren zijn als Second Life.  

Even leuk als Facebook was een halfuurtje spelen in mijn kangoeroeklas vanmiddag met de zwarte kat.  Zalig frustrerend...